شاید شما هم پس از خرید گیاه آپارتمانی محبوبتان دوست داشته باشید که تعداد بیش تری از آن را در منزل پرورش بدهید.
در این صورت می توانید گیاه مورد علاقه خود را تکثیر کنید و آن را در گلدان های جدید بکارید.
یکی از راحت ترین روش های تکثیر به صورت غیر جنسی گل و گیاهان قلمه زدن آن ها می باشد.
همان طور که قبلا در مقاله هایی از سایت گلماگرام خوانده اید قلمه زدن به معنی این است که قسمتی از بدنه گیاه را از گیاه مادری جدا کرده و آن را وادار به رشد و نمو کنید تا گیاه جدیدی شکل بگیرد.
قسمت های مختلف گیاه که قابلیت قلمه شدن دارند عبارتند از ساقه ، ریشه و برگ گیاه آپارتمانی.
مطابق تعریف ویکی پدیا در قلمه ساقه، ریشه‌های نابه جا بایستی تشکیل یابند .
در قلمه ریشه شاخه‌های نابه جا باید به وجود آیند .
قلمه برگ برای اینکه رشد کند و به اصطلاح بگیرد باید در روی آن هم ریشه‌های نابجا و هم شاخه‌های نابه جا رشد و تکامل یابند.
همچنین به دلیل این که قطعه برش یافته فاقد ریشه است و توانایی جذب آب را ندارد ،
در صورت در فراهم نبودن محیط مناسب و مربوط قلمه خیلی سریع خشک خواهد شد.
در قلمه زدن باید به مواردی دقت کنید که در ادامه به آن ها خواهیم پرداخت.
محل جدا کردن قلمه ها
اگر به گیاه آپارتمانی خود دقت کنید برجستگی های کوچکی روی آن مشاهده می کنید.
به این برجستگی ها به اصطلاح گره گفته می شود که هورمون اکسین بالایی دارند.
اکسین همان هورمونی است که باعث رشد گیاهان می شود و به همین دلیل گره های گیاهی استعداد زیادی برای ایجاد ریشه دارند.
برای تهیه قلمه یک گره را انتخاب کنید و حدود یک سانتی متر از زیر آن را به صورت اریب برش بدهید.
ساقه برش داده شده باید یک تا دو برگ متصل برای انجام فتوسنتز داشته باشد و حتما شامل یک گره یا بیش تر باشد.
قلمه های بیش از حد بزرگ شانس موفقیت کم تری دارند.
چرا که در قلمه های بزرگ تر میزان تبخیر آب از گیاه به دلیل افزایش سطح بیش تر می شود و ممکن است گیاه خشک شود.
معمولا سایز قلمه بهتر است از ۱۵ سانتی متر بیش تر نباشد که البته در گیاهان مختلف ممکن است متفاوت باشد.
هم چنین بیش تر بودن تعداد برگ ها از حد مجاز موجب می شود که هم تبخیر افزایش یابد و هم انرژی گیاه صرف شادابی برگ ها شود.
لذا برگ های اضافی را می توانید جدا کنید تا انرژی گیاه صرف تشکیل ریشه شود.
آماده سازی گلدان برای قلمه زدن
برای تشکیل ریشه از قلمه در صورتی که قصد کاشتن قلمه ها در خاک را دارید بهتر است از خاک سبک استفاده کنید.
در نتیجه خاک هایی که شامل ترکیباتی مانند پرلیت، پیت ماس، کوکوپیت، پالم پیت، ماسه، خاکبرگ و… باشد ، گزینه های مناسب تری برای کاشتن قلمه های جوان هستند.
در صورتی که قلمه ها را برای ریشه دار کردن در آب قرار می دهید می توانید از هورمون های ریشه زایی برای تحریک ریشه دار کردن قلمه ها استفاده کنید.
چون قلمه هایی که در آب ریشه دار می شوند ممکن است ترد شوند در این صورت پس از انتقال قلمه ها به خاک ممکن است مدت کوتاهی شاهد توقف رشد گیاه باشید.
آبیاری گیاهان آپارتمانی بدون ریشه
چون قلمه های تازه کاشته شده فعلا ریشه ندارند و قادر به جذب آب از داخل نیستند باید مراقب باشید که خاک بیش از حد خشک نشود.
البته از غرقابی کردن آن نیز بپرهیزید اما خاک را دائما مرطوب نگه دارید.
هر زمان که احساس کردید خاک گلدان رو به خشکی می رود آن را آبیاری کنید.
به دلیل عدم استقرار کافی قلمه ها بهتر است آبیاری با آبپاش و بصورت ملایم و آهسته انجام شود.
در صورتی که قلمه ها بزرگ هستند و تبخیر زیادی از سطح آن ها صورت می گیرد می توانید روی قلمه ها را با یک پلاستیک شفاف بپوشانید تا مانع تبخیر آب شوید.
این کار رطوبت محیطی اطراف قلمه را نیز افزایش می دهد.
البته برای جلوگیری از رشد قارچ ها در محیط مرطوبی که ایجاد کرده اید باید هر چند ساعت پلاستیک روی قلمه ها را خارج کنید تا در اطراف آن ها تهویه مناسب ایجاد شود.
تا زمانی که گیاه ریشه تولید نکرده است نباید اقدام به تغذیه و کوددهی به آن کنید.
زیرا در صورتی که پیش از تولید ریشه اقدام به کود دادن به گیاه کنید باعث می شود قلمه ها دچار سوختگی حاصل از فشار اسمزی شوند.
ریشه دهی قلمه ها معمولا توسط رشد جدید در اندام هوایی قابل تشخیص است .
به طور معمول قلمه ای که ریشه تولید نکرده باشد رشدی هم نخواهد داشت.